არა, არ მჯერა მე ამ ზღაპრის. მრავალი წლებია ამ გონიერ არსებას გვასულელებენ მთელ სამყაროში ერთადერთები და ყოვლისშემძლეები პრიმატების სახეობიდან ხართ განვითარებულებიო, მაგრამ აი ახლა დავფიქრდი და იქნებ მართლა ასეა ?
აბა ახლა რომ ვზივარ კალმით ხელში, სანთლის შუქზე წარბშეჭმუხნილი და ვფიქრობ როგორ მოგწერო, როგორ გთხოვო, რომ მოგანდომო ჩემამდე მოსვლა, ეს რა არის თუ არა პრიმიტივიზმი ან კარგი არ დავაკნინებ ჩემ მოდგმას და გეტყვი რომ მთელი დედამიწის 7 მილიარდი გონიერი არსებიდან უმრავლესობა რომ გელოდება ნორმალურია? ვინ ხარ შენ, საიდან მოდიხარ, ჩვენსავით გონიერი არსება- ადამიანი ხარ და მაინც შეგიძლია ყველას აგვისრულო სურვილი?
მინდა ამის მჯეროდეს და მიუხედავად იმისა რომ სხვათა მსგავსად ბავშვობაშიც კი არ მწამდა შენი არსებობის, არამცთუ ახლა და არასდროს გელოდი, ახლა ამ სიბერეში როცა უდარდელი ბავშვობა მენატრება, მინდა რომ გამოჩნდე, დავიჯერო რომ არსებობ, ნამდვილი სანტა ხარ, ჩვენი მსგავსი ადამიანი აქ, დედამიწაზე ცხოვრობ და შეგიძლია სურვილების ასრულება.
წარმოდგენა არ გაქვს შენი დანახვა როგორ დამარწმუნებს რომ მართლა ერთადერთები და ყოვლისშემძლეები ვართ ადამიანები, რომლებიც მართლა ერთადერთ ადგილას- დედამიწაზე ვცხოვრობთ და პრიმატების სახეობიდან კი არ ვართ განვითარებულები, უბრალოდ ჯერ შენსავით კეთილები არ გავმხდარვართ რომ მთელი წლის განმავლობაში სხვათა სურვილებს ვუგდებდეთ ყურს, რომ არავინ დაგვრჩეს უყურადღებოდ, საკუთარი თავი კი ისე დაგვავიწყდეს როგორც შენ გავიწყდება წელიწადის სხვა სეზონებზე და არ გვენახები ჩვენი ყურისგდებით და წერილების კითხვით გართული.
ძვირფასო სანტა !
წერილს გწერ შენ ჩემთვის არარსებულ ყველაზე კეთილ, სათნო, საყვარელ თეთრწვერა არსებას იმისათვის რომ ჩემნაირ “ურწმუნო თომებს” დაენახო, თამარას თქმის არ იყოს მოუტანო ჩუმი სიხარული, განწყობა და იცი რა ?
ნუ მოხვალ ჩემთან, ამ ერთხელაც გავუძლებ უშენობას და მასთან მიდი. იგი ისეთი კარგია, საყვარელი, რაღაცით გგავს, კეთილია, შენსავით ცოტა პუტკუნა, ჯერ ჭაღარა არ შერევია მაგრამ მოუხდება შენი წითელი ხალათი, წარმატებით შეგცვლიდა რომ იცოდე, მაგრამ… ავად არის.
ჩვენ, მის ირგვლივ მყოფ ადამიანებს მისთვის ბევრი რამის გაკეთება შეგვიძლია, მაგრამ ის მაინც არა რაც შენ. ჰოდა მასთან მიდი, თავზე ხელი გადაუსვი, გაახსენე ტკბილი ბავშვობა, უთხარი რომ ყველაფერი ცუდი და ტკივილიანი მრავალი ნაწინასწარმეტყველები აპოკალიფსის დღესავით ბლეფია, წარსულში დარჩა და დაუბრუნე მომავლის რწმენა, გთხოვ. მე კი როცა მის დამშვიდებულ სახეს დავინახავ, დავიჯერებ შენს არსებობას და არამარტო მე.
ძვირფასო სანტა, შეხედე რამდენნი ვართ ჯეინთან შეკრებილები, ყველა გელით, თუმცა დარწმუნებული ვარ ჩემი მეგობრებიც შეუერთდებიან ჩემ თხოვნას. მგონი სწორედ ამიტომაც ვართ აქ რომ ახალი წლიდან ახალი სამყარო, ახალი იმედები, ახალი ცხოვრება ვაჩუქოთ სხვებს და ჩვენც მათი ბედნიერებით და სიხარულით გავიახლოთ ცხოვრება.
ჰოდა მასთან მიდი რა, თორემ ჩავთვლი რომ სულ ტყუილად გადაურჩა ეს წერილი ყველა ნეგატიურ აზრს შენი არსებობის შესახებ, სამაგიეროდ არ გევაჭრები, გპირდები ახალი წლიდან ნამდვილი ანგელოზი ვიქნები ყველასთვის.
პ.ს. ისე მატრიარქატის ეპოქა დადგაო და არ ვიცი როგორ გაძლებ, მგონი დროა შენ თავზეც იზრუნო და გაზაფხულზე შემოგვიერთდე, დაისვენო, გაიხედ-გამოიხედო, აყვავებული ნუშის სურნელში შეხვდე შენს ერთადერთს. აბა როდემდე უნდა იარო ასე მარტოდმარტო ?
პატივისცემით და მოლოდინით
2012 წლის 29 დეკემბერი.
Jane's Universe 
ამატირე, ანგელოზო
რა კარგი და თბილია 😦
ნწუ, გალილეომ თქვა. 🙂
და გალილეომდე თქვა კოპერნიკმა.
ბრუნო ერთი ვაიმეცნიერო და შარლატანი იყო. მარა იმდენი იჩალიჩა, სანამ თავი არ დააწვევია, რომ გაპიარებულიყო. 🙂
ჰოოო.
ეს პოსტი რომ ჩავამთავრე – მერეკომენტარი.